– Frans Baets overleden
Ons oud-lid Frans Baets is afgelopen dinsdag 17 mei 2022 helaas overleden. Hij bereikte de gezegende leeftijd van 91 jaar. Frans was een echte liefhebber van schaken, wat wel blijkt uit de rouwkaart waarop de Koning van het schaakspel staat afgebeeld. Hij bleef tot op hoge leeftijd naar onze clubavonden komen om zijn partijtje mee te spelen. Ook was hij een sportieve speler. Zijn humor leed niet onder het resultaat van de partij. Altijd opgewekt en bereid zijn steentje bij te dragen. Zo was hij jarenlang de materiaalmeester van de club.
Wij wensen zijn familie veel sterkte, we zullen Frans niet vergeten.
De afscheidsplechtigheid vond plaats op maandag 23 mei 2022 in het crematorium te Baexem.
Namens ’t Stokpaardje sprak Peter Simonis. Op verzoek de tekst van zijn toespraak:
Afscheid van Frans Baets
Een rouwkaart in de bus. Op onze leeftijd gebeurt dat steeds vaker. Toch schrik je. Wie zou het zijn? Je maakt de envelop met bevende handen open. Op de buitenkant staat een schaakstuk afgebeeld. De witte koning. Gelijk schiet me zijn naam te binnen. Frans toch niet? Als ik de kaart openvouw: Ja toch Frans. Zijn laatste zet…
Toen Riet en ik als Hollenjers van boven de rivieren in 1980 naar Limburg verhuisden kwamen we in Grathem terecht, een plaatsje waar we nog nooit van hadden gehoord. Maar ja, het huis wat we zochten stond nu eenmaal in Grathem en het had een Jenaplanschool, wat onze kinderen gewend waren. Om snel te integreren werden Riet en ik lid van de tennisclub. Daar ontmoetten we Annie en Frans, echte autochtone Limburgers. Het klikte en tot mijn grote vreugde ontdekte ik dat Frans ook een schaakliefhebber was, zoals ik.
Al ras bleek dat er in Grathem nog meer schaaktalenten te vinden waren. Er werden al gauw schaakavonden georganiseerd met een clubje vrienden, waar naast Frans en ik ook Wim, Louis, Ben en nog een paar dorpsgenoten lid van waren. Wim bleek ook lid te zijn van een echte schaakclub in Maasbracht ’t Stokpaardje geheten. Toen we eenmaal gepensioneerd waren en meer vrije tijd kregen wist Wim ons over te halen lid te worden van deze club. Dat moet zo rond de eeuwwisseling geweest zijn.
Door allerlei oorzaken was het vriendenclubje in Grathem geen lang leven beschoren en togen Frans, Wim en ik wekelijks naar onze schaakclub in Maasbracht. Frans was een trouw lid en speelde graag zijn partijtje mee. Hij was ook een heel sportieve speler. De uitslag van een partij had geen invloed op zijn humor. Een ernstig diep nadenkend gezicht tijdens het spelen, maar daarna weer een vrolijke blik en een gulle lach. Ook was Frans bereid hand- en spandiensten te verrichten voor de club. Al gauw was Frans onze materiaalmeester. En als we weer eens van clublokaal moesten veranderen was Frans erbij om bij de verhuizing te helpen.
Ik wil graag afsluiten met de volgende anecdote.
Beste Frans,
Je behoorde wel niet tot de top drie van onze club, maar je was een tegenstander waar je rekening mee moest houden. Ik herinner me nog levendig een partij die we tegen elkaar speelden uit 2001. Het was een boeiende partij waarbij jij duidelijk beter uit de opening kwam. Totdat je – dacht ik – je dame weggaf. Maar de blunder bleek een fraai dameoffer te zijn. Nadat ik gretig je dame van het bord nam, zette jij me triomfantelijk met paard en loper mat.
Frans, je laatste zet….
Namens je schaakvrienden wens ik je goede Hemelvaart.
De partij waarover gesproken wordt verliep als volgt: